Zo veel tijd en zo weinig te doen

We hebben zo veel tijd en zo weinig te doen. Wacht even. Vergeet dat maar. Dat moet andersom – Willy Wonka

• Nederlands
  • English

Drukke dagen achter de rug. Na de laatste update de volgende ochtend de Ferry naar Koh Tao genomen, een van de kleinere, en idyllischere (tof woord) eilandjes die Thailand rijk is.

De eerste dag een scootertje gehuurd, en met gevaar voor eigen leven (want de weg was nogal regelmatig ineens weg) en het leven van Tom (de Britse jongen die ik in Koh Phangan ontmoet had, en waarmee ik samen naar Koh Tao ging, en die bij me achterop de scooter zat) het eilandje verkend. Koh Tao is heel overzichtelijk. Je hebt 1 grote weg, die van noord naar zuid (of andersom, het is maar hoe je het bekijkt) loopt, en om de zoveel tijd is er een aftakking. Wij dus samen heel het eilandje door, mooie strandjes bekeken, heerlijk gezwommen in de zee, en zelfs nog een walvis-skelet gezien (die in walvissen-normen bijzonder ver boven zeeniveau te vinden was overigens).

Toen ik Tom weer bij z’n hostel afzette kwamen we ineens de Ier en de Britse tegen die we hadden ontmoet in Koh Phangan. De wereld is klein. ’s Avonds samen nog even wat gegeten, hopeloos hard verloren met een potje pool (Tom speelde zo’n 8 potjes per dag vroeger, ik vraag me af of ik totaal in m’n leven 8 potjes heb gespeeld), en toen maar semi op tijd naar bed, want de volgende ochtend snorkeltouren!
De snorkeltourdag begon al goed. Ik werd opgepikt met een scootertje om naar het verzamelpunt te komen. Verzamelpunt bleek nog geen 100m van het hostel te zijn, maar door de uitvinding van eenrichtingswegen zat ik tóch nog wel eventjes op de scooter. Daarna wandelend naar de pier, door 5 andere bootjes heen naar ‘ons’ bootje geklauterd, en daarmee de rest van de dag op het water gedobberd en gesnorkeld.

Het water hier is echt bizar helder, je kan zonder problemen einden ver kijken (geen idee hoe ver, maar het zag er tof uit) en de fantastische kleurrijke visjes die overal rondzwommen, en die geen moment bang voor me leken te zijn was ook gaaf. Ik ben regelmatig dwars door scholen vissen heen gezwommen, dat overal waar ik keek visjes zwommen. Ondanks een stop bij ‘shark bay’ geen haaien gezien jammer genoeg, maar me meer dan goed vermaakt! Het tripje eindigde op een klein eilandje net iets boven Koh Tao, waar je een fantastisch uitzicht had.

Het eilandje zelf was echter extreem commercieel. Overal waren al matjes en strandstoelen klaargelegd, en omdat de eiland-strand-bewakers ‘bang waren het strand kwijt te raken door toeristen die per ongeluk wat zand meenamen in hun handdoek’ mocht je geen eigen handdoek gebruiken, je moest dus daar wat huren.

’s Avonds was het alweer tijd voor weer een nieuw avontuurlijk vervoersmiddel: de nachtboot.

Bizar goed geslapen in die nachtboot, maar kwam helaas al om 05:00 aan, dus daarna was het slapen een beetje klaar. Het oorspronkelijke plan was om naar Krabi te gaan, maar daar was ik de enige geweest van de nachtbootgroep, dus toen last-minute de bus ongeboekt naar Ao Nang, een plaatsje bijna tegen Krabi aan. Daar met een Britse, Zweedse en een Amerikaan afgezet, en toen met z’n allen maar besloten samen een hostel te zoeken. Het eerste plan was om naar ‘hét partyhostel van ZO-Azië’ te gaan, maar die zat vol, dus toen toch maar naar de overkant gegaan en daar wat geboekt. Eerste dagje vooral rondgelopen daaro, en ’s avonds gezellig gedaan bij het partyhostel aan de overkant.

Volgende dag de 4-islands-tour gedaan, hele mooie, kleine, idyllische eilandjes (waar héél véél toeristen waren) gezien. Een aantal eilandjes deed me denken aan de film Avatar.

Eerste eilandje was wel iets mafs mee. Daar was namelijk een plek om te bidden tot de (als ik me niet vergis) Boeddhistische godin van de liefde. En wat is het beste geschenk wat je een godin van de liefde kan geven? Inderdaad! Houten piemels.. Ik vond (vind) het maar maf, maar misschien komt dat omdat ik geen boeddhist ben.

Maar goed, de eilandjes waren verder heel mooi, en ik kon gezellig ouwehoeren met een Nederlands stelletje dat ook mee was op de tour, dus ik heb me wel vermaakt.

’s Avonds plannen gemaakt om vroeg m’n bed in te duiken en weer eens een update online te gooien, maar toen ik om 03:00 terugkwam in m’n hostel concludeerde ik dat dat plan flink gefaald was.
Enfin, volgende dag mocht ik wéér een nieuw vervoersmiddel uitproberen: de minivan! Met een soort van half-bus-half-auto van Ao Nang naar Hua Hin (m’n volgende stop).

Wat een feest. Onze chauffeur is een ervaren race-spellen-speler, en hij haalde aan alle mogelijke kanten in, afhankelijk van wat het snelste was. Ik zag ook dat vluchtstroken in Thailand anders werken dan in Nederland. In Thailand worden ze namelijk als inhaalstrook/in- en uitvoegstrook/extra rijstrook/voorkruipen-bij-het-stoplicht-strook gebruikt. Maar goed, uiteindelijk door middel van 3 verschillende minivans en 1 touringbus zo’n 2.5 uur later dan gepland op de bestemming aangekomen. Dat betekende dat zo’n beetje alle recepties van alle hostels gesloten waren. Gelukkig vrij snel een hostel gevonden, waar ik maar meteen ingecheckt heb, maar het is toch wel een beetje een gek geval. Ik zit hier op een kamer met 2 Thaise mensen die nauwelijks Engels spreken, en die volgens mij hier wonen, ipv hier op vakantie zijn. Voor 1 nachtje is het best, want ze zijn wel heel vriendelijk in hun gebrekkige Engels, maar morgen ga ik toch maar bij de buren langs, in de hoop dat daar meer backpackers verstopt zitten.